Τάσος Λειβαδίτης

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, Ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπία

Τα βράδια κλαίμε,το πρωί ονειρευόμαστε ν'αλλάξουμε τον κόσμο.

Το μεσημέρι πάντως κοιμόμαστε λίγο:απομεινάρι της παιδικής υπακοής όταν ο μεσημεριανός ύπνος ήταν η τιμωρία μας"

Απλοί στίχοι

Ένα σπίτι για να γεννηθείς

ένα δέντρο για ν' ανασάνεις

ένας στίχος για να κρυφτείς

ένας κόσμος για να πεθάνεις.

Έρωτας

"Κι οταν πεθανουμε,να μας θαψετε κοντα.

Για να μην τρεχουμε μεσα στην νυχτα για να συναντηθουμε...."

Και να που φτάσαμε εδώ

Χωρίς αποσκευές

Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι

Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο

Φτωχή ανθρωπότητα,

δεν μπόρεσεςούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα

Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο

ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησετα ιδανικά της ανθρωπότητας,

αλλά τα πουλιάπετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,

που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα

πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα

για να πεθαίνουν κι αλλού

και την απληστία

για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιά

ζει

ένα φλάουτο κάπουή ένα άστρο συνηγορεί

για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,

μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες

Φοράω το σακάκι του πατέρα

κι έτσι είμαστε δυο,

κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω

ήταν για να δώσω

έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει

παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφαπου μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου..

Δος μου το χέρι σου..